Το φαινόμενο του μιμιτισμού και πως επιδρά στον έλεγχο των μαζών (μέρος δεύτερο)

Στο δεύτερο και τελευταίο μέρος της αναφοράς μου θα επεκταθώ στις επιπτώσεις του μιμιτισμού στους μεγάλους.

Τα παιδιά επειδή βρίσκονται σε συνεχή μάθηση επιλέγουν διαμέσω του μιμιτισμού να φτάσουν στη μάθηση δοκιμάζοντας μιμούμενοι τις εμπειρίες των μεγαλυτέρων με αποτέλεσμα στο μέλλον να καλούνται να αποβάλλουν τα σκουπίδια που τους εισήγαγαν άθελά τους οι γονείς και οι δασκάλοι τους. Οι μεγάλοι όμως γιατί παρασύρονται από τις μάζες μιμούμενοι αδιακρίτως;;;;;;;;;;;

Παρατήρησα λοιπόν στην κοινωνία αλλά και στις μικροκοινωνίες τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται με το φαινόμενο του μιμιτισμού με τρόπο που μοιάζει με ασθένεια την οποία ονόμασα "οξεία προβατίτιδα". Αν λοιπόν παρακολουθήσει κάποιος τα πρόβατα, αυτά σκύβουν και ακολουθούν ΤΥΦΛΑ το ένα το άλλο και τέλος τον αρχηγό. Ο άνθρωπος όμως διακρίνεται από ελευθεροβουλία και θεωρώ ότι είναι ΑΚΡΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ να συμπεριφέρεται σανν πρόβατο ακολουθώντας τυφλά όσους ανάγονται ως αρχηγοί. Τα πρόβατα αλλάζουν αρχηγό συχνά και έτσι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο επιλέγουν να αλλάξουν αρχηγό.

Σήμερα λοιπόν βγαίνουν άνθρωπο τηλεοπτικά και στο διαδύκτιο και προσπαθούν να ελέγξουν τις μάζες με στόχο την ατομική τους κερδοσκοπία. Αυτοί διακρίνονται σε:

-Πολιτικούς
-Πατέρες των θρησκειών και ΨΕΥΔΟΠΑΤΕΡΕΣ
-Δημοσιογράφους
-Διαφημιστές και Καναλάρχες
-Οικολογικές οργανώσεις

-και άλλες μικρότερες ομάδες ανθρώπων που συχνά ΔΕΝ ΖΗΤΟΥΝ βοήθεια αλλά ΑΠΑΙΤΟΥΝ με τρόπο ο οποίος είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ.

Γιατί λοιπόν ο άνθρωπος να ακολουθεί τυφλά και άβουλα την πρώτη ωραιοποιημένη θεωρία που του σερβίρουν οι επιτήδιοι;

Γιατί να μην αναπτύσσει ο άνθρωπος μία κριτική ικανότητα ώστε να μάθει και να προσέχει να μην επηρεάζεται από συναισθηματισμούς και τα συναφή;;;

Σε μία συζήτηση που έχω με μια διαδυκτιακή φίλη, η φίλη αυτή μου θύμισε τον τρόπο που σκέφτονταν και δρούσαν οι αρχαίοι, κάτι που πριοέκυψε από μία μελέτη της, από αυτές που ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΕΥΚΟΛΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ και αυτό γιατί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ φιλοσοφίας αλλά ΕΛΕΓΚΤΕΣ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ οι οποίοι ΣΤΡΕΒΛΩΝΟΥΝ την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία. Η ΥΠΕΡΟΧΗ αυτή κυρία αναζητά ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΟΦΙΑ στις γραφές και δεν άποστηθίζει αβούλως όσα μελετά αλλά προσπαθεί να φτάσει ΣΕ ΒΑΘΙΑ ΝΟΗΣΗ όπως δεν έχουν φτάσει πολλοί από τους πτυχιούχους σχολών φιλοσοφίας με πτυχεία τα οποία απόκτησαν δια της παπαγαλιστεί μάθησης των κειμένω και ΜΗΝ ΑΠΟΚΤΩΝΤΑΣ ΒΑΘΙΑ ΝΟΗΣΗ δηλαδή μην φτάνοντας στην επίγνωση ή απλά στο "λάθε βιώσας" της υπό διαπραγμάτευσης έννοιας.

Οι αρχαίοι λοιπόν ΓΝΩΡΙΖΑΝ πιστεύω ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΑ ΘΕΟ ότι ο εγκέφαλος διαχωρίζεται σε δύο τμήματα. Το ένα από αυτά το δεξί ορίζει τις συναισθηματικές λειτουργίες και σύμφωνα με τον Αριστοτέλη που μας μετέφερε την σχετική γνώση και το αριστερό τις λογικές μας λειτουργίες. Δεν είναι τυχαίο που οι Έλληνες έγραφαν από αριστερά προς τα δεξιά και αυτό γιατί πίστευαν ότι πρέπει το λογικό να προηγείται του συνασθηματικού.

Στην ψυχολογία έχει παρατηρηθεί μία κίνηση των ουσιών κατά τις στιγμές που αιθάνεται και αυτές οι ουσίες πηγάζουν από τον εγκέφαλο και μάλιστα από το ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ. Υπάρχουν σχετικές εργασίες επιστημόνων και θα παρακαλούσα να μην αμφισβητηθεί αυτό, γιατί απλά ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΟ ΥΨΟΣ που έχει φτάσει σήμερα η έρευνα, αφού ΕΙΣΤΕ ΑΝΕΝΗΜΕΡΩΤΟΙ οι περισσότεροι, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ αλλά ΟΧΙ ΟΙ ΨΥΧΙΑΤΡΟΙ οι οποίοι έχουν επαφή με τις σχετικές δημοσιεύσεις, τις οποίες συχνά ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΝ να παρακολουθήσουν με τον ρυθμό που παρουσιάζονται σήμερα οι ανακαλύψεις. Μην ανάγεστε λοιπόν ως παντογνώστες όπως στο παρελθόν ορισμένοι.

Επιστρέφω λοιπόν στο θέμα μας και φυσικά όταν η λογική προγείται του συναισθήματος τότε συχνά αποφεύγονται οι κακοτοπιές. Για να συμβεί αυτό πρέπει το άτομο να έχει μάθει να μην επηρεάζεται από συναισθηματισμούς, αλλά και πάλι πρέπει να έχει ως πορεία την αρετή και αυτό γιατί μπορεί με τον τρόπο απεμπλοκής από το συναίσθημα να υποπέσει σε προκλήσεις βλαβών στον συνάνθρωπο. Η πορεία αρετής ορίζεται από ένα σύνολο παραγόντων οι οποίοι ΟΛΟΙ διδάσκονται από την Κλίμακα της Ορθοδοξίας.

Κλείνω αυτό το μικρό αφιέρωμα στο φαινόμενο του μιμιτισμού με την ΕΛΠΙΔΑ ότι όλο και λιγότεροι θα παρασύρεστε από τις μάζες αβούλως ορμόμενοι σε αγώνες δια της οχλαγωγίας, συχνά ΜΗ ΟΡΘΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ. Συχνά οι εργατοπατέρες όταν πετυχαίνουν την χειραγώγηση των μαζών απολαμβάνουν στην συνέχεια μία βουλευτική έδρα ορίζοντας την πορεία της ζωής τους με την ΣΥΝΕΧΗ ΤΕΜΠΕΛΙΑ, αφού συχνά ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ όπου έχουνβ οριστεί ως αντιπρόσωποι με αποτέλεσμα ο ναός της Δημοκρατίας να είναι δίχως αντιπροσώπους τις ώρες λειτουργίας του ή οι αντιπρόωποι αυτοί να μιμούνται λεκτικά τον αρχηγό για να είναι ικανοποιημένος αυτός ελπίζοντας σε ένα υπουργείο μελλοντικά.