Η παρούσα δημοσίευση είναι ένα τμήμα ενός κεφαλαίου της ΝΕΑΣ μου πραγματείας περί ελευθερίας. Έχει κατεύθυνση ψυχολογίας των νέων και θεώρησα ότι πρέπει να δημοσιεύσω τα σχετικά ξέχωρα γιατί είδα τηλεοπτικά πολλάκις να δίνονται συμβουλές και προτροπές από ψυχολόγους οι οποίες είναι ΑΝΕΥΘΥΝΕΣ για την πορεία της ζωής των νέων.
Είναι πολλές οι περιπτώσεις λοιπόν που τα παιδιά αισθάνονται ανελεύθερα λόγω της γονικής νουθεσίας. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ανελευθερία σε κάθε περίπτωση καθώς συχνά οι προτροπές για συνετή ζωή δεν ορίζουν απαγορευτική πορεία των παιδιών στην ζωή τους, αλλά απλά συμβουλές. Εδώ οφείλω να τονίσω το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ που εκφράζεται από ορισμένους νέους που τυφλά αποδέχονται τον σοφιστικό λόγο ανεύθυνων ανθρώπων που όρισαν ως ανελευθερία ακόμη και την νουθεσία των γονέων. Η έκφραση που ακούγεται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι «αφήστε με να κάνω το λάθος» και εδώ είναι το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ των νέων που ζητούν από τους γονείς τους να εγκληματήσουν εις βάρος τους αφήνοντας αυτούς να πέσουν στον γκρεμό μην δίνοντας μια χείρα βοηθείας.
Η φράση αυτή των νέων ορίστηκε από ΑΝΕΥΘΥΝΑ ΑΤΟΜΑ τα οποία επέλεξαν ή πείστηκαν με την χρήση της φράσης αυτής, να ορίσουν πορεία προς πράξεις τις οποίες ο Αριστοτέλης ονόμαζε «κακίες» δηλαδή προς πράξεις αντίθετες των αρετών. Πείθονται λοιπόν οι νέοι και εισάγουν την σκέψη τους προτρέποντας τους γονείς να τους αφήσουν να βαδίζουν στα μονοπάτια τα οποία δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν, μονοπάτια από τα οποία οι γονείς πέρασαν και βίωσαν την οδυνηρότητα αυτών. Με τον τρόπο αυτός καραδοκούν στην γωνιά αυτοί που πείθουν τους νέους να δοκιμάζουν τις ανήθικες πράξεις, είτε ηδονών είτε άλλες πράξεις, και εκμεταλλεύονται αυτούς τους ανεύθυνους όσοι θέλουν να ωφεληθούν αδιαφορώντας για την κατάπτωση της κοινωνίας της οποία προάγουν.
Είναι συνετό λοιπόν οι νέοι να δέχονται τις συμβουλές των γονέων και με σύνεση αλλά και σωφροσύνη να προχωρούν την πορεία της ζωής τους με κατεύθυνση αρετών. Με την αναζήτηση της αρετής οδηγούνται σε πράξεις από τις οποίες θα αποδώσουν και θα λάβουν αγάπη και με τον τρόπο αυτό θα οριοθετήσουν ΑΝΩΤΕΡΕΣ ελευθερίες και όπως θα εξηγήσω σε επόμενο κεφάλαιο.
Φυσικά η πιεστική γονική νουθεσία είναι όντος ανελευθερία και καλό είναι οι γονείς να νουθετούν με συμβουλές και να επιτρέπουν στο παιδί την κακοτοπιά ελπίζοντας ότι θα μάθει από το «πέσιμο». Όταν το παιδί τους σκοντάψει και πέσει, αντί να το μαλώσουν γιατί έπεσε είναι καλό να είναι εκεί για να το βοηθήσουν να σηκωθεί και να συνεχίζουν να δίνουν συμβουλές οι οποίες θα προάγουν την σύνεση στο παιδί τους.
Όταν ο γονέας απαγορέψει το διάβα του παιδιού από ένα μονοπάτι είναι μαθηματικά βέβαιο ότι το παιδί μην γνωρίζοντας το γιατί δεν πρέπει να διαβεί αυτήν την πορεία, θα το διαβεί και θα οδηγηθεί στην κατάπτωση τελικά καθώς δεν θα επιλέξει την σύνεση στην πορεία του. Αν το παιδί διδαχθεί από τα λάθη των άλλων μελών της τοπική ή μακρύτερης κοινωνίας, τότε είναι πολλές οι πιθανότητες να μην επιλέξει την καταστροφική πορεία δοκιμάζοντας, καθώς θα έχει γνωρίσει τα παθήματα των άλλων και δεν θα θέλει να πάθει τα ίδια. Αν βέβαια δεν διαθέτει σύνεση τότε ελπίζουμε απλά να μάθει μόνο του το παιδί από τα μαθήματα και φροντίζουμε να του δείξουμε πως να ατσαλωθεί σαν χαρακτήρας από αυτά. Είναι προτιμότερο λοιπόν να του δείξουμε τον δρόμο της σκληραγώγησης και όταν το παιδί ορίσει ανυπακοή, αντί να το μαλώνουμε ή να γκρινιάζουμε για ότι έπραξε ήδη, δηλαδή για γεγονός το οποίο είναι ήδη τετελεσμένο και επομένως μη αναστρέψιμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου